Post by celibatePost by Maya ZuiderwegPost by celibatePost by TomBs'd
Huh?
Overigens: wonderdokters bestaan niet. Kwakzalvers wél.
jij bent atheist
helaas voor al die figuren, waarvan ik er jaren ook was,
dat dat alternatieve, en geloof
whatever, een zoethoudertje
voor de mens was
intussen geloof ik met zekerheid dat er iets is,
waarom ik al 4 x dood had kunnen zijn, of mensen op die plek, met zoveel
tijd een longonsteking, in de jeugd met auto na tegenstander en op t
laatst van auto wisselen dat
vol op de zijkant geraakt wordt, 1 is een kasplantje geweest en de
stekker eruit,
de ander verlamd, vanaf z'n 10e, in een rolstoel
is dat geluk , mazzel,
met windbuks aan t schieten,
waren een jaar of 13, toen ie op een kat richte, ik duwde em een beetje
van nee, hij valt,
ofraakt uit balns en schiet per ongeluk, precies tussen me ogen op t bot
is dt te verklaren, waarom ik normaal gesproken m'n oog kwijt zou zijn
dat soort dingen Tom, da's
echt geen iets van geluk of ongeluk, vooral als je dat 4 keer meemaakt
ik ben niet gelovig, maar geloof in HET LOT, die bepaald wanneer je van t
aardse na t eeuwige leven gaat
Als je je oog was kwijtgeraakt had je dan ook in het lot "geloofd"?
En hoe met het 'kasplantje' en degeen die verlamd raakte? Is of was "er"
ook "iets" voor hen?
Viermaal geluk-hebben, en dan denken dat "er iets is?"
Watvoor "iets" is dat dan, dat anderen (de verlamde, de 'kasplant' wiens
stekker eruit moest) zo'n afgrijselijk "lot liet ondergaan"?
dat bedoel ik npu uit te leggen,
er is iets wat bepaald,. dat
ik niet van auto had gewisseld,
m'n oog kwijt geraakt, met
60 lm geschept en over de auto heen, alleen een hoop hechtingen in m'n
gezicht, en
wenkbrouw gebroken, en
die kunnen ze niet helen omdat
t aan de scheel vast zit, de
breuk zit ernog na 12 jaar, wel
wat kalksteen gegreoid
op diezelfde plek, was z'n
enigste kleinzoon met de brommer geschept, dood, en
zit/zat z'n verdriet te verdrinken toen m'n huisgenoot een VTA managde
via de gemeente natuurlijk
de 4e, weken met longontsekning wat lamlendig binnen zitten hangen en
liggen,
kooorts ging steeds omhoog toen bij rond de 40 de spoedarts werdt gebeld
zondagavond, hij's uitgedroogt,
punt!
dinsdagmorgen pak ik me meds, en val in slaap als ik wakker wordt denk , hey
tis ochtens K. is er nog, moet me
meds inemen, wat ik ook deed
....dubbel, lang verhaal kort...
13 dagen IC...waarvan 5 dagen in coma, en nog wat dagen om wakker te laten
worden[minderen]...
ik noem dat niet toeval, toeval bestaat niet
er is gewoon iets wat bepaald
wat je LOT is, en ik als ex
junk, een verlopen strafblad
[sta ook niet in t DNA systeem, en heb geen oproep gekregen, dus lang
geleden]
m'n familie bedondert [t gezin waar ik uit kom, en gelukkig weer welkom ben,
waarom een onschuldig meisje/jongen van 13 /14 die dood worden gereden,
amper geleefd...
daarom ben ik ervan overtuigd dat bij je geboorte, door de maan en sterren
en weet ik veel, je LOT wordt bepaald,
ik ben de oudste, maar niet de 1 geborene van de 6 kinderen,
m'n ma was verlofd met iemand anders, die zich dood reed met een motor [dat
ongeboren kind is niet van die tijd, maar 14 maanden voor ik werdt
geboren.....
nogmaals toeval bestaat niet
c~
Dat er wel degelijk iets is, daarvan ben ik ook overtuigd!
Het was november 2002 toen mijn vader ziek werd. Hij klaagde over pijn
in zijn maag en rug, en voelde zich beroerd. Nadat de huisarts hem had
onderzocht, stuurde hij hem naar het ziekenhuis voor verder onderzoek.
Daar kwam uit dat hij een cyste bij een van zijn nieren had, en een
vergroot hart. Hij mocht diezelfde avond nog naar huis.
Zo sukkelde mijn vader verder.
Toen ik in 2003 op mezelf ging wonen werd pas duidelijk hoe ernstig de
situatie was. Elke keer dat ik mijn vader zag leek hij weer magerder
geworden te zijn. Maar niemand had er eigenlijk erg in dat de situatie
zo ernstig was, dat hij aan zware medicijnen moest,
Pas in november 2003 kreeg hij op doktersadvies zware medicijnen en werd
hij ter controle weer naar het ziekenhuis gestuurd. Er volgende veel
verschillende onderzoeken, en de resultaten werden niet aan mijn moeder
of mij bekend gemaakt.
Pas toen mijn vader in mei 2004 begon te verkleuren (geelzucht) en werd
opgenomen in het ziekenhuis, begonnen de puzzelstukjes op hun plaats te
vallen.
Ik ben toen, samen met een vriendin en mijn moeder, naar het ziekenhuis
gegaan om mijn vader op te zoeken. We kwamen voor een gesloten afdeling
te staan, waar we niet binnen mochten voordat het bezoekuur echt was
begonnen. Het eerste wat ik altijd doe is de omgeving in me opnemen. Ik
keek naar boven, en zag - bijna tegen het plafond - een rood bordje met
witte letters: "ONCOLOGIE - INTERNE GENEESKUNDE".
Dat was schrikken!
Toen we bij mijn vader op de zaal kwamen zag ik meer mensen die er heel
erg ziek uitzagen. Vol trots vertelde mijn vader dat hij de volgende
dag naar huis mocht...
Na het bezoekuur hebben we met zijn drieen nog koffie gedronken in het
restaurant van het ziekenhuis.
Onderweg naar huis vertelde ik mijn vriendin wat ik had gezien, en dat
ik erg geschrokken was. Ik was ervan overtuigd dat mijn moeder dit niet
wist, en ik vroeg mijn vriendin wat wijsheid was. Ze vond het een goed
idee om mijn moeder bij thuiskomst te bellen.
Zo gebeurde het, en mijn moeder schrok eigenlijk ook. Ze had het wel
half gedacht, maar wist het niet zeker. Nu dus wel: vader had kanker!
toen mijn moeder op 31 juli 2004 verjaarde was ik die ochtend nog wat in
mijn huisje aan het rommelen toen ik een soort van dwangneurose kreeg
om mijn fotocamera mee te nemen. In eerste instantie negeerde ik dit,
maar de boodschap kwam iedere keer sterker terug, en op het laatst kreeg
ik door: NEEM JE FOTOCAMERA MEE. HET IS DE LAATSTE KEER DAT JE JE VADER
IN LEVEN ZIET!
Ik besloot dit te doen, en dat was maar goed ook. Op 3 sepptember 2004
overleed mijn vader.
---
Dit is slechts EEN voorbeeld, maar ik kan er nog veel meer opnoemen
waaruit blijkt dat er meer is tussen hemel en aarde dan dat de
doorsnee-mensen denken/weten.
Johan.